Μετά τον 6ο μήνα αρχίζουμε να προσθέτουμε τις διάφορες άλλες τροφές. Για να μην προκαλέσουμε δυσάρεστες καταστάσεις στο γαστρεντερικό σύστημα, η προσθήκη των τροφών πρέπει να γίνει σταδιακά και με υπομονή.
Ένας καλός τρόπος είναι να προσθέτουμε κάθε 7 ημέρες μια καινούρια τροφή και αυτή να τη χορηγούμε αρχικά σε μικρή ποσότητα. Η σειρά προσθήκης των στερεών δεν έχει σημασία. Από γευστική άποψη η κρέμα ομοιάζει περισσότερο με το γάλα και έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει κανείς προσθέτοντας κατ΄ αρχάς την ριζόκρεμα.
Έτσι, στους 6 μήνες προσθέτουμε τη ριζόκρεμα (προσοχή! είναι η κρέμα βανίλιας και όχι φαρίνας - η κρέμα φαρίνας προστίθεται στον 8ο μήνα), μετά 7 ημέρες προσθέτουμε τα φρούτα και μετά 7 ημέρες το κρέας και τα λαχανικά. Αφήνουμε τελευταία, γύρω στον 8ο μήνα, το σιτάλευρο (φαρίνα), το κρόκο του αυγού και το ψάρι, μετά δε το 12ο μήνα το ασπράδι του αυγού. Επίσης σε οικογένειες με ιστορικό αλλεργίας δεν πρέπει να χορηγείται το πορτοκάλι νωρίς.
Ο θηλασμός πρέπει να συνεχίζεται και μετά την προσθήκη των στερεών και να συνεχίζεται για όσο διάστημα το επιθυμούν η μητέρα και το παιδί. Από ιατρικής σκοπιάς, πρέπει το βρέφος να θηλάσει τουλάχιστον 12 μήνες. Για το βρέφος που πίνει ξένο γάλα (τροποποιημένο γάλα αγελάδας πρώτης βρεφικής ηλικίας), τον 6ο μήνα γίνεται αλλαγή του γάλακτος, σε γάλα δεύτερης βρεφικής ηλικίας(τροποποιημένο γάλα αγελάδας δεύτερης βρεφικής ηλικίας) ή γάλα εβαπορέ. Καλό όμως είναι να μη δίνεται γάλα εβαπορέ σε όλη τη διάρκεια του πρώτου έτους.
Κατά τον 8ο μήνα, η διατροφή του βρέφους έχει διαμορφωθεί ως εξής: πρωί γάλα, γύρω στις 10 φρουτόκρεμα και κρόκος αυγού, μεσημέρι κρέας με χορταρικά ή κοτόπουλο, το απόγευμα κρέμα (φαρίνα) και το βράδυ γάλα. Ο κρόκος του αυγού πρέπει να δίνεται μέρα παρά μέρα και το αυγό να είναι πολύ καλά βρασμένο. Ως γνωστό υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης με σαλμονέλα μέσω των αυγών, το μικρόβιο αυτό σκοτώνεται με βρασμό 5 λεπτών.
Κάτι που δεν πρέπει να παραλείπεται είναι η χορήγηση νερού στο βρέφος μαζί με τις στερεές τροφές. Έτσι θα αποφύγουμε το ενδεχόμενο κάποιας αφυδάτωσης. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά, για τα παιδιά των προηγμένων κρατών, η πιο συχνή στερητική αρρώστια είναι η δίψα.
Κάτι που πρέπει επίσης να αποφεύγεται είναι η προσθήκη αλατιού και ζάχαρης στο φαγητό του βρέφους,. Είναι πια γνωστή η κακή επίδραση των ουσιών αυτών στον οργανισμό. Καλό είναι, λοιπόν, η γεύση του βρέφους να μη συνηθίζει το αλάτι και τη ζάχαρη.
Ένα βρέφος που διατρέφεται σωστά και βγαίνει συχνά για βόλτα δεν χρειάζεται κανένα είδος συμπληρώματος διατροφής (πχ σίδηρο ή βιταμίνες).