Οι αλλαγές στην περιγεννητική φροντίδα που πρέπει να γίνουν ώστε να προστατευθεί ο θηλασμός στο μαιευτήριο, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, είναι:
- Να μη δίνεται νάρκωση στη μητέρα για την συρραφή της περινεοτομίας αλλά να γίνεται τοπική αναισθησία. Έτσι η μητέρα θα είναι σε εγρήγορση την πρώτη ώρα μετά τον τοκετό για να έρθει σε επαφή με το παιδί της.
- Για την προγραμματισμένη καισαρική τομή να γίνεται επισκληρίδιος αναισθησία και όχι γενική νάρκωση. Έτσι η μητέρα μπορεί να έχει άμεσα το νεογέννητο κοντά της και δεν πονά από την επέμβαση διότι συνήθως συνεχίζεται η αναισθησία και μετά τον τοκετό. Δεν νοείται πλέον να γίνεται γενική νάρκωση σε μη επείγουσα καισαρική τομή!
- Να αφήνεται το μωρό, αμέσως μετά τον τοκετό, για μια ώρα, γυμνό πάνω στο στήθος της μητέρας του (skin to skin contact), σκεπασμένο με μια κουβέρτα και να αναβάλλονται για αργότερα οι διάφοροι χειρισμοί που συνηθίζονται στα μαιευτήρια (μπάνιο, ζύγιση, αιμοληψία). Στη θέση αυτή, το νεογνό θερμορυθμίζει ιδανικά και έχει την ευκαιρία να αρχίσει το θηλασμό αμέσως μετά τον τοκετό, γεγονός που δρα ευεργετικά στη διάρκεια και την εδραίωση του θηλασμού.
Όπως έδειξαν οι μελέτες, αν αφεθεί ένα νεογέννητο, αμέσως μετά τον τοκετό, μπρούμυτα πάνω στην κοιλιά της μητέρας του, τα πρώτα 20 λεπτά γυρίζει το κεφάλι του πέρα-δώθε, τα επόμενα 20 λεπτά έρπει προς το στήθος της και τα επόμενα 20 λεπτά πιάνει τη θηλή και αρχίζει να θηλάζει. Μάλιστα φαίνεται ότι κατευθύνεται από τη μυρωδιά, διότι αν πλύνουμε τη μια θηλή, θα κατευθυνθεί προς την άλλη. Από τις παρατηρήσεις αυτές προκύπτει ότι το μωρό πρέπει να βρίσκεται την πρώτη ώρα μετά τον τοκετό κοντά στη μητέρα του για να ξεκινήσει, όταν θα θελήσει, το θηλασμό.
Πρέπει άμεσα να εφαρμοσθεί το rooming in, δηλαδή η μητέρα να έχει το μωρό μαζί της, στο ίδιο δωμάτιο στο μαιευτήριο, όλο το 24ωρο. Ο βίαιος αποχωρισμός μητέρας παιδιού που επιτελείται στα μαιευτήρια είναι παράλογος, απάνθρωπος, παρωχημένος. Εκτός του ότι αποτελεί πλήγμα για τον μητρικό θηλασμό, είναι αιτία λοιμώξεων (σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις, ιώσεις, σηψαιμία). Σχετικά πρόσφατα σε κεντρικό μαιευτήριο, πιστοποιήθηκε ενδημία με ιογενή νεογνική μηνιγγίτιδα.
Αποτελεί πλήγμα για το θηλασμό ο αποχωρισμός του νεογέννητου από τη μητέρα του. Η φυσιολογική παραγωγή του μητρικού γάλακτος προάγεται, κατά κύριο λόγο, από το θηλασμό. Όταν λοιπόν το μωρό λείπει από το δωμάτιο της μητέρας, θηλάζει μόνο προγραμματισμένα, γεγονός που δρα ανασταλτικά στην παραγωγή επαρκούς ποσότητας γάλακτος από τη μητέρα. Όταν χρειασθεί να ταϊστεί, εκτός προγράμματος, του παρέχεται «ξένο» γάλα, συχνά, χωρίς καν να ερωτηθούν οι γονείς. Τέλος η όλη τακτική, συχνά γίνεται αιτία πρόκλησης μαστίτιδας στη μητέρα. Η τακτική της χορήγησης «ξένου» γάλακτος στο μαιευτήριο, έστω και μικρών ποσοτήτων, πρέπει να αναθεωρηθεί και πρέπει να αντιληφθεί ο παιδίατρος ότι είναι μείζων ιατρική πράξη. Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες η διατροφή των πρώτων ημερών της ζωής είναι σημαντικός παράγων στη διαμόρφωση του ανοσοποιητικού συστήματος.