Στο μαιευτήριο συνήθως δίνονται οι πρώτες οδηγίες για το ποιο γάλα και πώς θα παρέχεται στο μωρό. Πολύ συχνά, όμως, δίνονται λάθος συμβουλές και χρειάζεται πολλή προσοχή σ' αυτά που θα ακολουθήσει η μητέρα.
Σχετικά με τη διατροφή των βρεφών έχουν αλλάξει πολλά πράγματα διαμέσου των εποχών. Έχει, δηλαδή, και η διατροφή τη μόδα της. Στις μέρες μας έγινε παλιομοδίτικη. Οι διεθνείς κανόνες διατροφής θέλουν το βρέφος να πίνει μόνο γάλα μέχρι τον 6ο μήνα. Όχι κρέμες, όχι φαγητό πιο νωρίς. Όλα αυτά διότι διαπιστώθηκε ότι τα διάφορα συστήματα του μωρού είναι ανώριμα να δεχτούν οτιδήποτε άλλο εκτός από γάλα. Τα νεφρά του είναι ανώριμα για να αποβάλλουν την περίσσεια των ηλεκτρολυτών που θα του δώσουμε με τις τροφές, το νευρομυϊκό του σύστημα ανώριμο για παχύρρευστες τροφές, κινδυνεύοντας έτσι να πάθει εισρόφηση, το έντερο του δεν έχει τα κατάλληλα ένζυμα για να πέψει κάθε είδους τροφή και πάει λέγοντας.
Το βρέφος, λοιπόν, θα πίνει μόνο γάλα μέχρι τους 6 πρώτους μήνες της ζωής του. Ποιο, όμως, γάλα είναι το κατάλληλο; Η απάντηση είναι μία: το γάλα της μητέρας του. ΘΗΛΑΣΜΟΣ, δηλαδή. Το πρόβλημα είναι ότι η σύγχρονη Ελληνίδα έχει προκαταλήψεις για το θηλασμό. Έτσι, πολύ εύκολα πείθεται στο μαιευτήριο ότι η θηλή της, π.χ., δεν είναι κατάλληλη για θηλασμό και ό,τι άλλο της δώσουν σαν αιτιολογικό διακοπής του θηλασμού, και από τις πρώτες ημέρες ξεκινάει το τάισμα του μωρού με «ξένο» γάλα. Ή, και το πιο συχνότερο, αρχίζει το θηλασμό και μετά τις πρώτες δέκα μέρες, μόλις παρουσιαστούν οι πρώτες δυσκολίες, τον διακόπτει.
Στις προηγμένες χώρες, ο θηλασμός έχει την πρώτη θέση στη διατροφή των βρεφών (π.χ. Σουηδία).
Κανένα γάλα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το μητρικό. Έχει όλα του τα θρεπτικά συστατικά στις αναλογίες που χρειάζεται το μωρό, περιέχει αντισώματα που το προστατεύουν από διάφορες παθολογικές καταστάσεις. Το γάλα της αγελάδας («ξένο») περιέχει ουσίες που, επειδή είναι ξένες στον ανθρώπινο οργανισμό, μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές καταστάσεις (έκζεμα, χρόνια διάρροια, διαταραχές του αναπνευστικού κλπ.).
Ο θηλασμός όμως προσφέρει και κάτι πολύ σημαντικό, που ποτέ το «μπιμπερό» δεν μπορεί να δώσει στο βρέφος. Τη ζεστασιά, την ασφάλεια, την προστασία, το δέσιμο με τη μητέρα.
Κάθε μέλλουσα μητέρα πρέπει να είναι ενημερωμένη σχετικά με τις δυσκολίες που τυχόν θα συναντήσει τις πρώτες ημέρες του θηλασμού, για να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει με ψυχραιμία. Πολύ συχνά για την πρόωρη διακοπή του θηλασμού ευθύνονται οι γυναικολόγοι, που πολύ συχνά με το πρώτο πρόβλημα της μάνας στο θηλασμό, προτείνουν την εύκολη λύση της διακοπής του. Το γεγονός ότι σε κάθε μαιευτήριο προωθούν και μια συγκεκριμένη μάρκα γάλακτος σε σκόνη λέει πολλά αλλά η πολιτεία δεν παρεμβαίνει.
Από τις πιο τυπικές περιπτώσεις άγχους της μητέρας, όταν θηλάζει, είναι αν το γάλα της φτάνει να χορτάσει το μωρό. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τις πρώτες μέρες το μωρό πιθανό να μη χορταίνει με το γάλα της, με αποτέλεσμα να είναι κάπως ανήσυχο. Δεν πρέπει, όμως, να βιαστεί να του δώσει συμπλήρωμα «ξένο» γάλα. Διότι δίνοντας σε ένα νεογέννητο συμπλήρωμα και χορταίνοντας το, δε θα θηλάσει όσο πρέπει και είναι οι θηλαστικές κινήσεις αυτές που κάνουν το γάλα να παράγεται. Όσο δηλαδή θηλάζει, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται. Αν του δώσουμε λοιπόν συμπλήρωμα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η παραγωγή γάλακτος της μητέρας θα μειωθεί ακόμα περισσότερο και στο τέλος θα διακοπεί.
Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή που το μωρό, επειδή είναι λίγο νωθρό τις πρώτες μέρες, δεν τραβάει όσο γάλα του προσφέρεται, με αποτέλεσμα οι μαστοί να διογκώνονται και να πονούν, θα πρέπει η μητέρα να βγάζει το περισσευούμενο γάλα με θήλαστρο και να αντιμετωπίσει τις τυχόν επιπλοκές, με γνώμονα πώς θα διατηρήσει το θηλασμό. Δοξασίες του τύπου: «το γάλα είναι αδύνατο και δε χορταίνει το μωρό» πρέπει επιτέλους να ξεχαστούν από τις καινούριες μαμάδες. Για το κάθε μωρό, το πιο σωστό γάλα είναι εκείνο της δικής του μαμάς.