Η αρρώστια στο παιδί εμφανίζεται με ορισμένα συμπτώματα κοινά για πολλές κατηγορίες νοσημάτων, όπως πυρετό, κακοκεφιά, ανορεξία, πόνο στην κοιλιά, εμετούς κλπ.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδικών νοσημάτων προκαλούνται από ιούς και συνήθως το ένα παιδί κολλάει το άλλο ή κάποιος ενήλικας θα φέρει τους ιούς στο σπίτι και θα κολλήσει το παιδί. Τα παιδιά κάνουν έντονα συμπτώματα σε σχέση με τους ενήλικες. Έτσι, ένας ιός που θα προκαλέσει στον ενήλικα απλό συνάχι, στο παιδί μπορεί να κάνει υψηλό πυρετό, πονόλαιμο, βράχνιασμα κλπ.
Σε κάθε αρρώστια του παιδιού η μητέρα πρέπει να είναι σε εγρήγορση, όσο απλό και να φαίνεται το πρόβλημα. Όχι υπερβολές βέβαια, αλλά η αρρώστια του παιδιού είναι οξεία υπόθεση, εξελίσσεται γρήγορα και ορισμένες φορές απρόσμενα. Γι αυτό, γενικός κανόνας είναι να ζητιέται η γνώμη του παιδίατρου, να μη δίνει από μόνη της η μητέρα φάρμακα και το κυριότερο να μη νομίζει ότι του παιδιού της το πρόβλημα λύθηκε επειδή παίρνει κάποιο φάρμακο. Η εγρήγορση της πρέπει να είναι συνεχής.
Πότε πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανήσυχη μια μητέρα
Η γενική κατάσταση του παιδιού είναι κάτι πολύ σημαντικό. Δηλαδή, το πώς φαίνεται το παιδί. Καλή γενική κατάσταση, έστω και αν συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, δείχνει ότι δεν πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό. Αντίθετα, και κανένα σημάδι αρρώστιας να μην έχει το παιδί, αλλά έχει κακή όψη, δείχνει ότι «πάσχει» ή είναι «ζαβλακωμένο», είναι σημεία σοβαρού προβλήματος.
|
• Υψηλός πυρετός που παρά τη χορήγηση αντιπυρετικού (στη σωστή δόση) δεν υποχωρεί. |
Μια αρρώστια αναγνωρίζεται από τα διάφορα χαρακτηριστικά της. Τα σημεία της, δηλαδή, που αποτελούν και τη λεγόμενη στην ιατρική ορολογία σημειολογία.
Μπορεί να ξεχωρίσει ο γονιός τη φυσιολογική κατάσταση του παιδιού του από την παθολογική, αν εξασκηθεί στο να παρατηρεί το παιδί όταν είναι σε καλή κατάσταση.
Παρατηρώντας λοιπόν το άρρωστο παιδί, προσέχουμε πρώτα από όλα πώς είναι η γενική του κατάσταση. Αν είναι νωθρό ή ορεξάτο, αν θέλει να φάει, αν έχει όρεξη για παιχνίδι. Ένα παιδί που διατηρεί το κέφι του, ακόμα και αν έχει υψηλό πυρετό, αν μη τι άλλο, δεν είναι βαριά άρρωστο. Η θερμοκρασία του παιδιού πρέπει να ελέγχεται κάθε φορά που το παιδί μοιάζει αδιάθετο. Μην εμπιστεύεστε τα χέρια σας.
Το χρώμα του παιδιού, το δέρμα του, είναι τα επόμενα σημεία παρατήρησης. Μεγάλη σημασία έχουν εξανθήματα (πετέχειες), τα οποία δεν υποχωρούν με την πίεση του δέρματος. Εξανθήματα, δηλαδή, που παραμένουν (ενώ δεν έχει επέλθει λύση της συνέχειας του δέρματος, όπως αυτή που προκαλείται από ένα χτύπημα ή από ένα τσίμπημα εντόμου που το έχουμε ξύσει) όταν κανείς τεντώσει το δέρμα στη περιοχή. Μοιάζουν με μικρά κόκκινα ή μωβ στίγματα, σε μέγεθος κεφαλής καρφίτσας. Αυτό το είδος του εξανθήματος συνήθως δείχνει βαριές καταστάσεις (μηνιγγίτιδα, μηνιγγιτιδικοκκική σηψαιμία). Παρόμοια εξανθήματα προκαλούνται χωρίς όμως να υποδηλώνουν βαριά νοσηρότητα, από τον έμετο ή το έντονο σφίξιμο (όταν κάποιος κλαίει ή έχει έντονη δυσκοιλιότητα). Όμως αυτά εντοπίζονται στο πρόσωπο και το πολύ μέχρι τη γραμμή που ενώνει τις θηλές των μαστών.
Η μεγάλη πηγή των βρεφών (ψηλαφάται σωστά όταν το μωρό είναι καθιστό και δεν κλαίει αλλιώς θα βγουν λανθασμένα συμπεράσματα) πομπάρει ή εισέχει σε καταστάσεις που συνοδεύουν βαριά αρρώστια του βρέφους. Πομπάρει η μεγάλη πηγή (μαλακό) σε μηνιγγίτιδα ή γενικότερα σε αύξηση της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και εισέχει όταντο βρέφος είναι αφυδατωμένο.
Τα μάτια του παιδιού: Τσίμπλες που παρουσιάζονται για μέρες είναι κάτι που θα πρέπει να σας ανησυχήσει ιδιαίτερα, αν πρόκειται για νεογνό. Η μύτη: Αν είναι μπουκωμένη, αν το παιδί αναπνέει από αυτή ή αναπνέει από το στόμα. Τι έκκριμα βγάζει. Είναι λευκωπό ή είναι πυώδες;
Το εσωτερικό του στόματος: Μήπως έχει μυκητίαση, δηλαδή λευκωπές πλάκες στη γλώσσα και στο εσωτερικό στα μάγουλα; Μήπως έχει άφθες; Η γλώσσα πρέπει να είναι υγρή και μαλακή. Σ' ένα παιδί αφυδατωμένο είναι στεγνή και τραχιά. Μπορείτε να διαπιστώσετε την υφή της, αν την ακουμπήσετε με το χέρι σας.
Το επίχρισμα των αμυγδαλών: Δηλαδή, με τι καλύπτονται οι αμυγδαλές. Στη φυσιολογική τους κατάσταση, δεν είναι πολύ κόκκινες και δεν έχουν επίχρισμα.
Ο τρόπος που αναπνέει το παιδί: Αν έχετε παρακολουθήσει πώς αναπνέει το παιδί σας όταν είναι σε φυσιολογική κατάσταση, θα το καταλάβετε όταν δυσπνοεί. Σημεία που πρέπει να προσέξετε: Μήπως αναπνέει πολύ γρήγορα; Μήπως, όταν παίρνει αναπνοή, σχηματίζονται εισολκές (λακκουβάκια) στα πλευρά του και στη βάση του λαιμού; Αυτά είναι σημεία αναπνευστικής δυσχέρειας.
Αν η φωνή ή το κλάμα του είναι βραχνό, κάτι αρχίζει να συμβαίνει στο λάρυγγα φωνητικές του χορδές. Πιθανόν μια λαρυγγίτιδα. Αν είναι βρέφος, πρέπει να το δει αμέσως γιατρός.
Η κοιλιά του: Αν είναι διατεταμένη, αν είναι μαλακή. Μήπως ψηλαφάται κάποιο ασυνήθιστο μόρφωμα κλπ.
Από τα άκρα του: Μήπως προστατεύει κάποιο μέλος του σαν να πονάει; Ή μήπως κάποια άρθρωση έχει κοκκινίσει;
Παιδίατρος και τηλέφωνο
Ο παιδίατρος είναι ο γιατρός που δέχεται τα περισσότερα τηλεφωνήματα από όλες τις ειδικότητες. Είναι όμως παρακινδυνευμένο να δώσει ένας παιδίατρος, από τηλεφώνου, ακόμα και ασπιρίνη σε ένα παιδί που δεν έχει δει. Μην αναγκάζετε, λοιπόν, με την επιμονή σας να σας δώσει συμβουλή τηλεφωνική, αν δεν έχει εξετάσει το παιδί. Ακόμα και αν έχετε εμπιστοσύνη στα μάτια σας στη διάκριση του φυσιολογικού από το παθολογικό, μην αντικαταστήσετε ποτέ τον παιδίατρο σας ούτε και για την πιο ελαφριά αρρώστια. Κρατήστε την ικανότητα σας αυτή για να ειδοποιείτε έγκαιρα το γιατρό. Να έχετε σαν κανόνα ότι είναι καλύτερα να ειδοποιήσετε το γιατρό σας για κάτι ασήμαντο, παρά να σας ξεφύγει κάτι το σημαντικό.