Τα παιχνίδια είναι τα ….εργαλεία του παιχνιδιού. Υπάρχει όμως κανόνας για να χαρακτηρισθεί ένα παιχνίδι κατάλληλο για κάποιο παιδί;
Η διαδικασία της μάθησης ξεκινάει πολύ πριν την επίσημη εκπαίδευση. Η κυριότερη πηγή μάθησης είναι ή σχέση του παιδιού με τους γονείς και τα άτομα που ασχολούνται μαζί του.
Εκτός από τη μάθηση το παιχνίδι είναι πηγή χαράς και δημιουργίας. Τα παιδιά βρίσκουν ιδανικά για να παίξουν, πράγματα που οι μεγάλοι ούτε φαντάζονται ότι μπορούν να αποτελέσουν παιχνίδι. Συχνά βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσουν ότι το παιδί αντί να ασχοληθεί με το πανάκριβο παιχνίδι που του αγόρασαν, ασχολείται με το αμπαλάζ του παιχνιδιού. Αντικείμενα οικιακής χρήσης, όπως κατσαρολικά, ιδιοκατασκευές και πολύ φθηνά αντικείμενα μπορούν να αποτελέσουν παράδεισο παιχνιδιού για το παιδί. Οι κλασσικές ενασχολήσεις παιχνιδιού όπως είναι η μπάλα, οι κούκλες, οι μπογιές, η πλαστελίνη, τα παζλ, οι κατασκευές με τουβλάκια, τα κλασσικά επιτραπέζια παιχνίδια εξακολουθούν να ενθουσιάζουν τα παιδιά. Το μέγεθος όμως των πωλήσεων παιχνιδιών διαρκώς αυξάνει. Ολοένα και περισσότερα σούπερ μάρκετ παιχνιδιών δημιουργούνται και το μάρκετινγκ γίνεται, όσο περνάει ο καιρός, σκληρότερο. Η τηλεόραση έχει αναλάβει να δημιουργήσει στους λιλιπούτειους καταναλωτές ανάγκες και επιθυμίες. Δημιουργούνται κατά εποχές παιχνίδια της μόδας που είναι «must» για κάθε οικογένεια.
Η διαφήμιση συχνά προσπαθεί να προβάλλει ορισμένα παιχνίδια ως απαραίτητα για την νοητική και κινητική εξέλιξη του παιδιού. Όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά επιστημονική ένδειξη ότι κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι απαραίτητο για να αποκτήσει το παιδί την ιδανική εκπαίδευση. Η διαφήμιση των παιχνιδιών παραπληροφορεί, δημιουργεί φρούδες προσδοκίες, περιττά έξοδα και το χειρότερο, δημιουργεί τύψεις σε όσους γονείς δεν μπορούν να ξοδέψουν για την αγορά ακριβών παιχνιδιών.
Η ασφάλεια των παιχνιδιών πρέπει να αποτελεί κοινωνικό και ιατρικό μέλημα. Γενικά τα παιχνίδια πρέπει να μαλακά, ελαφρά, άκαυστα, ατοξικά, άθραυστα, να πλένονται. Δεν πρέπει να χωράνε μέσα στο στόμα ενός μικρού παιδιού. Δεν πρέπει να έχουν μικρά αποσπώμενα κομμάτια, αιχμηρές άκρες και να κάνουν πολύ δυνατό θόρυβο.
Αν μπορεί να δώσει κανείς τα χαρακτηριστικά του «κατάλληλου» παιχνιδιού, θα έλεγε ότι ένα παιχνίδι:
• θα πρέπει να είναι ανάλογο με την ηλικία και την νοητική εξέλιξη του παιδιού
• να είναι ασφαλές
• να μην υπηρετεί βίαιες συμπεριφορές
• να μην ενισχύει στερεότυπα φύλου και φυλής.
Το παιχνίδι είναι ένα εργαλείο που δεν χρειάζεται να είναι ακριβό, της μόδας ή πολύπλοκο. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι γονείς είναι ότι ποτέ κανένα παιχνίδι δεν μπορεί να αντικαταστήσει την επίδραση που έχει η επαφή τους με τα παιδιά τους. Αυτή πραγματικά διαμορφώνει το παιδί και συντελεί στη ψυχική και νοητική του εξέλιξη και ισορροπία. Αυτή η επαφή δεν αντικαθίσταται όσο αδρά και αν πληρώσει κανείς.