Στον όρο αυτό περιλαμβάνονται διαφορετικά συμπτώματα και πολλά διαφορετικά νοσήματα. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν χιλιάδες ιοί που μπορούν να προσβάλλουν τον άνθρωπο, σε όλα του τα συστήματα. Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο, χωρίς να προσδιορίζουμε συγκεκριμένη ίωση, αναφερόμαστε συνήθως σε καταστάσεις που έχουν καλή εξέλιξη και δεν είναι πολύ σοβαρές αν δεν επιπλακούν στην πορεία τους. Όταν πρόκειται για ίωση, τις περισσότερες φορές και κάποιος άλλος στην οικογένεια παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα.
Παρά την ποικιλία της συμπτωματολογίας η θεραπεία περιορίζεται, στη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της αρρώστιας, στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων (που προκαλούν δυσφορία, πόνο, κακοδιαθεσία) και στην υποστήριξη του οργανισμού αν χρειαστεί, μέχρι ο ιός να κάνει τον κύκλο του και να περάσει (χορήγηση οξυγόνου, οροί, παυσίπονα κλπ.). Η χρήση των αντιβιοτικών απαγορεύεται και δεν βοηθάει την ασθένεια.
Αν εξαιρέσει κανείς ορισμένα πολύ βαριά ιογενή νοσήματα, το πιο συνηθισμένο είναι μια ίωση να περάσει γρήγορα και χωρίς επιπλοκές.
Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο γονιός την έννοια της ίωσης και τον τρόπο αντιμετώπισης της και να μην άγχεται ζητώντας φάρμακα από το γιατρό, που τελικά το παιδί δεν τα χρειάζεται.
Συνηθισμένος τρόπος εμφάνισης μιας ίωσης είναι: πυρετός, πολύ συχνά υψηλός. Ο πυρετός έχει το χαρακτηριστικό ότι πέφτει όταν δοθεί στο παιδί αντιπυρετικό και μόλις πέσει, το παιδί ξαναβρίσκει το κέφι του. Καταρροή, βράχνιασμα, πονόλαιμος, βήχας: Έτσι συνήθως προβάλλει μια ίωση του αναπνευστικού. ΄Εμετοι, διάρροια, πόνο στην κοιλιά: Ετσι προβάλλουν οι ιώσεις του γαστρεντερικού, οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες.